วันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

Step 12 #MarkJin


"รู้ไหมเเต่งตัวเเบบนี้โคตรยั่วกันเลย"

อี้เอินใช้ปลายจมูกหายใจรดต้นคอหอมกรุ่นอย่างหลงใหล เลื่อนใบหน้ามาดูดเม้มง้างงับหัวไหล่มนที่อยู่นอกคอเสื้อย้วยๆนี่ ฝ่ามือสอดเข้าในสาบเสื้อบีบคลึงยอดอกอีกคน

"คุณอี้ อ้ะ" จินยองครางอย่างห้ามไม่อยู่ช้อนสายตามองคนตัวหนากว่าด้วยดวงตาฉ่ำน้ำ อี้เอินมองใบหน้าเขา ดวงตาคมพินิจใบหน้าหวานอย่างหลงใหล

"อย่ามองเเบบนั้นสิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่ได้ไปทำงานหรอก"

"ฮื้อ อื้อ ปล่อย อ้ะ" อี้เอินเลื่อนฝ่ามือไปที่ชั้นในตัวบาง สอดเข้าไปทักทายตัวตนของจินยองอย่างย่ามใจ กายขาวบิดเร่า จินยองจิกเล็บลงบนต้นขาเขาระบายความเสียว อี้เอินทำเพียงเเค่ทักทายเเค่นั้นจริงๆ ไม่มีการช่วยเหลือเเต่อย่างใด เขาเเค่อยากให้ร่างบางมีอารมณ์ร่วมกับเขาเท่านั้น

อี้เอินจับอีกคนให้นั่งหันหน้าเข้าหาเขา ปลดตะขอกางเกงของตัวเองออกเเล้วถอดมันกองไว้ที่พื้น ฝ่ามือหนาเลื่อนมาเกี่ยวอันเดอร์เเวร์ตัวเดียวของคุณเลขาออกอย่างง่ายดาย

ไม่มีการขัดขืนในเมื่อจินยองก็ต้องการเหมือนกัน

เขาอยากให้อี้เอินกอดเขาไว้ ทำยังไงก็ได้ที่จะยืนยันได้ว่าอีกคนจะไม่ทิ้งกันไปไหน

ร่างบางดันตัวขึ้นเหนือเเก่นกายที่ชูชันของเจ้านายหนุ่ม สะโพกกลมเคลื่อนตัวลงมาเรื่อยๆ อี้เอินเเลบเลียริมฝีปาก

เขาอยากให้จินยองคุมจังหวะให้เขาเเล้ว

ใบหน้าหวานเริ่ดขึ้นเมื่อส่วนหัวของอี้อินเข้ามาในร่างกายเขา







กริ้ง








"อาหารที่สั่งไว้มาส่งเเล้วค้าบ"



บัดซบ!!!



อี้เอินสบถอย่างหัวเสีย เเต่ก็ไม่ได้สนใจผู้มาใหม่ จับเอวนุ่มไว้มั่นก่อนจะค่อยๆประคองสะโพกกลมลงมาอีกครั้ง จินยองดูจะขัดขืนนิดหน่อยเเต่ก็ยอมเขาเเต่โดยดี





กริ้ง

กริ้ง

กริ้ง

"อาหารมาส่งเเล้วค้าบ"

เชี่ยเเม่ง!

"Shit!"

อี้เอินสบถอีกครั้งก่อนจะดันให้ร่างบางลุกขึ้น เเล้วเขาก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวพร้อมกับหยิบเเบงก์สีเทาในกระเป๋าเงินออกมา เปิดประตูด้วยความไม่พอใจ ทำหน้ายักษ์ใส่เด็กส่งไก่ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ยื่นเเบงก์สีเทาให้เเล้วรับไก่มาอย่างว่องไว

"ไม้ต้องทอน!"

ปิดประตูใส่หน้าเด็กส่งไก่อย่างอารมณ์เสีย


เเม่งขัดจังหวะชิปหาย


อี้เอินหันหลังกลับมา เขาทิ้งไก่ทอดไว้หน้าประตูอย่างไม่ใยดี

ตอนนี้เขาอยากกินจินยองมากกว่าไก่เฮงซวยนี่!

เขาเดินกลับมาที่โซฟาอีกครั้ง ทิ้งตัวนั่งลงที่เดิม ร่างบางตามลงมา สะโพกกลมจ่อที่เเก่นกายเขาอีกครั้ง




กริ้ง


"พี่ค้าบ ผมต้องทอนเงินพี่นะ"

ไอเหี้ยเอ้ย!

อี้เอินไม่สนใจเด็กส่งไก่ทอดอีกต่อไป เขาอยากเอาจินยองเเล้ว ใครก็ได้ลากเเม่งออกไปที มึงจะมาเป็นคนดีอยากทอนเงินอะไรให้กูตอนนี้วะสัด!

"ผมเสียบไว้ใต้ประตูนะค้าบ ขอบคุณที่ใช้บริการค้าบ"

เออไอสัด!

"คุณอี้ อื้อ" จินยองเชิดใบหน้าขึ้นอีกครั้ง อี้เอินดันสะโพกกลมลงมาจนมิดด้าม เล็บยาวจิกลงบนไหล่เขาผ่านเนื้อผ้า

ไม่ต้องเปิดทางก่อนเพราะพึ่งทำไปเมื่อตอนเย็น

"ซีดดด" อี้เอินสูดปากอย่างสมใจ จินยองนั่งนิ่งอยู่สักพัก ก่อนจะเริ่มขยับขึ้นลง อี้เอินใช้ฝ่ามือประคองเอวอีกคนไว้มั่น เลิกเสื้อขาวขึ้น ริมฝีปากดูดดุนยอดอกสีสวยจนเกิดเสียงน่าอาย

"อ่า" ร่างบางจิกเล็บลงบนไหล่เขาระบายความเสียว สลับกับขยำเสื้อเขาจนยับยู่ยี่ไปหมด

"อ้ะ อ้ะ อื้อ อ้ะ" เเรงขยับถูกกระตุ้นให้เร็วขึ้นด้วยห้วงอารมณ์ที่ใกล้ปะทุ

"อืม อ่า" จินยองมองใบหน้าเปี่ยมสุขของอี้เอินก็ได้เเต่หน้าเเดงด้วยความอาย

นี่อี้เอินติดใจเซ็กส์ของเขาอย่างนั้นหรือ

จินยองชะงักทันทีเมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นมาในหัว เเต่เพียงเสี้ยววิเท่านั้นเขาก็กลับมาขยับสะโพกต่อ

อี้เอินไม่เคยบอกรักเขา ไม่เคยเเม้เเต่บอกชอบ

ที่ผ่านมาเขาอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าอี้เอินชอบเขา คนตรงหน้าเขาอาจจะทำเเบบนี้กับทุกคนก็ได้

เเต่ก็นั่นเเหละ อย่างน้อยก็โชคดีที่หนึ่งในนั้นมีเขา

จินยองขยับเร็วขึ้นตามจังหวะมือของอีกคนที่คุมเอวเขาไว้อยู่ ร่างบางเริ่ดหน้าขึ้น สมองขาวโพลน เมื่ออี้เอินส่งมือมาดึงเเก่นกายเขา

"อ้ะอ้ะ"

"อ่า"

ร่างบางขยับขึ้นลงจนสุดอีกสองสามครั้ง คนตัวหนาก็ปลดปล่อยเข้ามาในร่างเขาจนหยดสุดท้าย

"อ่ะ" กายบางกระตุกเกร็งปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นตามไป

จินยองยกมือขึ้นมาดันอกเเกร่งไว้เมื่ออี้เอินทำท่าจะคร่อมเขา หน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจถี่ๆ

"คุณอี้ ผมหิวข้าว" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกอู้อี้ จินยองช้อนตามองอีกคนอย่างคนหมดเเรง

"มองกันเเบบนี้คิดว่าฉันจะปล่อยนายไปหรอ"

"บ้า! ปล่อยเลยครับ" จินยองทุบอกคนลามกบนร่างเขาเเล้วมองตาขวาง อี้เอินยอมลุกออกไปเเต่โดยดี

"โอเคๆ"



ฟอดดดดด

เเต่ก็ไม่วายก้มหน้าลงมาหอมเเก้มเขาเสียงดังลั่น

"ชื่นใจ" อี้เอินพูดด้วยสีหน้าอิ่มเอมจนจินยองนึกหมั่นไส้



คนบ้า!!!!!




---------------



วันพุธที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

Step 11 #MarkJin



"ทีนี้เรามาดูกับว่าต้วนอี้เอินทำอะไรได้บ้าง"
อี้เอินพูดจบก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออก จินยองตัวสั่นดันตัวเองติดขอบประตูรถทันทีเพื่อหนีอีกคน อี้เอินปลดเข็มขัดนิรภัยของเขาออกก่อนจะปีนมาคร่อมเขาเอาไว้

"คุณอี้เอิน คะ..คุณจะทำอะไร"

"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันกำลังจะทำอะไร" อี้เอินว่าพลางปลดตะขอกางเกงเขาเเล้วไล้มือเข้ามาในสาบเสื้อ จินยองเกร็งหน้าท้องทันทีเมื่อฝ่ามือร้อนลูบไล้ผ่านผิวกาย

"อ..อย่านะครับ"

"ทำไม อยากทำกับไอเเจ็คสันมากกว่าหรือไง" อี้เอินถามเขาด้วยน้ำเสียงดุดัน คนบนร่างเขาจับขาทั้งสองข้างของจินยองคล้องรอบเอวสอบไส้ อี้เอินเท้าเเขนลงมากับเบาะจนใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ

"คุณอี้เอินสงบอารมณ์ก่อนนะครับ" จินยองตัวสันไปหมด เขาเชื่อว่าถ้าเขามีแะไรกับอี้เอินตอนนี้ ความรู้สึกดีๆในคืนเเรกที่เขาให้อี้เอินอาจจะหายไป

"เหอะ นายเป็นเมียฉันเเล้วจินยอง ไม่ต้องอายหรอก หรือว่าไม่อยากรู้สึกผิดต่อเเจ็คสัน"

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณเเจ็คสันเลยนะครับ คุณอื้อ" อี้เอินบดจูบริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง จูบครานี้ไม่ใช่จูบเเบบที่จินยองได้มาตลอด เเต่เป็นจูบที่จินยองไม่อยากได้ อี้เอินจูบเขารุนเเรงจนเลือดซิบ เขี้ยวของร่างโปร่งงับริมฝีปากเขาจนเเตก จินยองน้ำตาซึม ฝ่ามือหนาลูบไล้ร่างกายเขาเล่น ร่างบางทำได้เเค่นอนนิ่งๆ

เขาก็อยากจะขัดขืน เเต่ก็รู้อยู่เเล้วว่าเขาขัดขืนไม่ได้หรอก

ลึกๆเขาก็ไม่ได้อยากให้อี้เอินไปดูตัวเลยสักนิด เขาอยากให้คนบนร่างกอดเขาไว้ทั้งคืนเสียมากกว่า

เเต่ถ้าเขาเห็นเเก่ตัวเเบบนั้น เขาอาจจะไม่ได้เห็นหน้าอี้เอินอีกเลยก็ได้

"คุณอี้.."

"มาร์ค ฉันชื่อมาร์ค" จินยองอึ้งไปหลังจากได้ยินคำบอกกล่าวของคนด้านบน น้ำตาที่ซึมจากหางตาร่วงหล่นลงข้างเเก้ม ใบหน้าหวานก้มลงชิดอก ดวงตากลมโตหุบลงไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า

ชื่อ มาร์ค มีไว้ให้คู่นอนของต้วนอี้เอินเรียก จินยองเข้าใจเเล้ว

วันนี้คนบนร่างเขาไม่ใช่ต้วนอี้เอิน

จินยองนอนเเน่นิ่งอยู่อย่างนั้น ร่างบางเจ็บเสียยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าต้วนอี้เอินต้องไปดูตัว

ร่างโปร่งปลดกางเกงเขาลงพร้อมกางเกงของตัวเอง อี้เอินใช้นิ้วสอดใส่เข้ามาในตัวเขาเพื่อเปิดทาง จินยองผวาคล้องคออีกคนด้วยความเจ็บ น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น อี้เอินจูบขมับเขา

จินยองยิ้ม

อย่างน้อยมาร์คก็ยังอ่อนโยนกับเขา

จินยองหลับตาเเน่น นิ้วทั้งสามถูกถอดออก เเก่นกายของคนเป็นเจ้านายเข้ามาเเทนที่ จินยองหวีดร้องลั่น เขากอดอีกคนเเน่นขึ้นระบายความเจ็บ รถทั้งคันเริ่มสั่นคลอน

"อื้อ อ้ะ" ร่างบางเริ้มส่งเสียงครางเมื่ออี้เอินขยับ ใบหน้าคมก้มลงมาประทับตราที่ลำคอเขา สัมผัสอุ่นร้อนประทับอยู่เนิ่นนาน เเรงขยับเริ่มเร็วขึ้น จินยองทำได้เเค่ครางท้วงเเละจิกเล็บลงบนเเผ่นหลังหนา

"อะ..มาร์ค อะ" น้ำตาหลั่งไหลเมื่อต้องพูดชื่อนี้เเทนที่จะเป็นอีกชื่อหนึ่ง ร่างบางเเอ่นกายรับสัมผัสเปียกชื้นที่ยอดอกเขา รถทั้งคันเคลื่อนไหวตามการขยับที่พวกเขาก่อ

"ฮึก อ้ะ อื่อ" จินยองสะอื้นเมื่อนึกไปว่าถ้าหลังจากนี้เขาทำให้อี้เอินไปดูตัวไม่ได้ล่ะ ถ้าเขาต้องโดนไล่ออกจากงานล่ะ

"อ่า" อี้เอินสอดใส่เข้ามาในตัวเขาอีกหลายครั้งก่อนจะปลดปล่อย ร่างบางทิ้งตัวลงเบาะอย่างหมดเเรง ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้า น้ำตาหลั่งไหลเป็นสายเมื่อนึกว่าเขาจะไม่มีอ้อมกอดอุ่นๆนี้อีกเเล้ว


--------------

กลับไปอ่านต่อ + รบกวนอ่านtalk หน่อยนะคะ :) > https://t.co/Fcwc58pTlW <