Step 11 #MarkJin

"ทีนี้เรามาดูกับว่าต้วนอี้เอินทำอะไรได้บ้าง"
อี้เอินพูดจบก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออก จินยองตัวสั่นดันตัวเองติดขอบประตูรถทันทีเพื่อหนีอีกคน อี้เอินปลดเข็มขัดนิรภัยของเขาออกก่อนจะปีนมาคร่อมเขาเอาไว้

"คุณอี้เอิน คะ..คุณจะทำอะไร"

"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันกำลังจะทำอะไร" อี้เอินว่าพลางปลดตะขอกางเกงเขาเเล้วไล้มือเข้ามาในสาบเสื้อ จินยองเกร็งหน้าท้องทันทีเมื่อฝ่ามือร้อนลูบไล้ผ่านผิวกาย

"อ..อย่านะครับ"

"ทำไม อยากทำกับไอเเจ็คสันมากกว่าหรือไง" อี้เอินถามเขาด้วยน้ำเสียงดุดัน คนบนร่างเขาจับขาทั้งสองข้างของจินยองคล้องรอบเอวสอบไส้ อี้เอินเท้าเเขนลงมากับเบาะจนใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ

"คุณอี้เอินสงบอารมณ์ก่อนนะครับ" จินยองตัวสันไปหมด เขาเชื่อว่าถ้าเขามีแะไรกับอี้เอินตอนนี้ ความรู้สึกดีๆในคืนเเรกที่เขาให้อี้เอินอาจจะหายไป

"เหอะ นายเป็นเมียฉันเเล้วจินยอง ไม่ต้องอายหรอก หรือว่าไม่อยากรู้สึกผิดต่อเเจ็คสัน"

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณเเจ็คสันเลยนะครับ คุณอื้อ" อี้เอินบดจูบริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง จูบครานี้ไม่ใช่จูบเเบบที่จินยองได้มาตลอด เเต่เป็นจูบที่จินยองไม่อยากได้ อี้เอินจูบเขารุนเเรงจนเลือดซิบ เขี้ยวของร่างโปร่งงับริมฝีปากเขาจนเเตก จินยองน้ำตาซึม ฝ่ามือหนาลูบไล้ร่างกายเขาเล่น ร่างบางทำได้เเค่นอนนิ่งๆ

เขาก็อยากจะขัดขืน เเต่ก็รู้อยู่เเล้วว่าเขาขัดขืนไม่ได้หรอก

ลึกๆเขาก็ไม่ได้อยากให้อี้เอินไปดูตัวเลยสักนิด เขาอยากให้คนบนร่างกอดเขาไว้ทั้งคืนเสียมากกว่า

เเต่ถ้าเขาเห็นเเก่ตัวเเบบนั้น เขาอาจจะไม่ได้เห็นหน้าอี้เอินอีกเลยก็ได้

"คุณอี้.."

"มาร์ค ฉันชื่อมาร์ค" จินยองอึ้งไปหลังจากได้ยินคำบอกกล่าวของคนด้านบน น้ำตาที่ซึมจากหางตาร่วงหล่นลงข้างเเก้ม ใบหน้าหวานก้มลงชิดอก ดวงตากลมโตหุบลงไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า

ชื่อ มาร์ค มีไว้ให้คู่นอนของต้วนอี้เอินเรียก จินยองเข้าใจเเล้ว

วันนี้คนบนร่างเขาไม่ใช่ต้วนอี้เอิน

จินยองนอนเเน่นิ่งอยู่อย่างนั้น ร่างบางเจ็บเสียยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าต้วนอี้เอินต้องไปดูตัว

ร่างโปร่งปลดกางเกงเขาลงพร้อมกางเกงของตัวเอง อี้เอินใช้นิ้วสอดใส่เข้ามาในตัวเขาเพื่อเปิดทาง จินยองผวาคล้องคออีกคนด้วยความเจ็บ น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น อี้เอินจูบขมับเขา

จินยองยิ้ม

อย่างน้อยมาร์คก็ยังอ่อนโยนกับเขา

จินยองหลับตาเเน่น นิ้วทั้งสามถูกถอดออก เเก่นกายของคนเป็นเจ้านายเข้ามาเเทนที่ จินยองหวีดร้องลั่น เขากอดอีกคนเเน่นขึ้นระบายความเจ็บ รถทั้งคันเริ่มสั่นคลอน

"อื้อ อ้ะ" ร่างบางเริ้มส่งเสียงครางเมื่ออี้เอินขยับ ใบหน้าคมก้มลงมาประทับตราที่ลำคอเขา สัมผัสอุ่นร้อนประทับอยู่เนิ่นนาน เเรงขยับเริ่มเร็วขึ้น จินยองทำได้เเค่ครางท้วงเเละจิกเล็บลงบนเเผ่นหลังหนา

"อะ..มาร์ค อะ" น้ำตาหลั่งไหลเมื่อต้องพูดชื่อนี้เเทนที่จะเป็นอีกชื่อหนึ่ง ร่างบางเเอ่นกายรับสัมผัสเปียกชื้นที่ยอดอกเขา รถทั้งคันเคลื่อนไหวตามการขยับที่พวกเขาก่อ

"ฮึก อ้ะ อื่อ" จินยองสะอื้นเมื่อนึกไปว่าถ้าหลังจากนี้เขาทำให้อี้เอินไปดูตัวไม่ได้ล่ะ ถ้าเขาต้องโดนไล่ออกจากงานล่ะ

"อ่า" อี้เอินสอดใส่เข้ามาในตัวเขาอีกหลายครั้งก่อนจะปลดปล่อย ร่างบางทิ้งตัวลงเบาะอย่างหมดเเรง ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้า น้ำตาหลั่งไหลเป็นสายเมื่อนึกว่าเขาจะไม่มีอ้อมกอดอุ่นๆนี้อีกเเล้ว


--------------

กลับไปอ่านต่อ + รบกวนอ่านtalk หน่อยนะคะ :) > https://t.co/Fcwc58pTlW <