“อ้ะ คุณอี้” จินยองสะดุ้งเมื่ออี้เอินปลดกางเกงของเขาอย่างไม่บอกกล่าวหรือเล้าโลมใดๆก่อนให้ได้ตั้งตัว สายลมเย็นๆกระทบต้นขาขาวของจินยอง พาลให้รู้สึกตื่นเต้น
ทั้งที่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งเเรก
เเต่จะว่าไป
เขากับอี้เอินก็ไม่ได้ทำอะไรๆกันมาจะอาทิตย์นึงเเล้วนี่นะ
“ห้ะ หะ หยุดทำไม อึก” จินยองเอ่ยถามอี้เอินด้วยเเรงอารมณ์เมื่อจูบร้อนเเรงเเละสัมผัสจากฝ่ามือร้อนนั่นหยุดลงกระทันหัน
นี่อี้เอินจะเล่นอะไรอีกเนี่ยยย
“ทำไมจะหยุดไม่ได้ล่ะ?” อี้เอินมองหน้าจินยองประมาณว่า เมื่อกี้ยังขัดขืนอยู่เลยไม่ใช่หรอ?
ได้นะอี้เอิน ได้นะได้!
“ก็เราไม่ได้....จะอาทิตย์นึงเเล้วนะครับ” จินยองช้อนตามองอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน อี้เอินน่ะเเพ้ลูกอ้อนของเขาหมดนั่นละ ไม่ว่าจะอ้อนเอาอะไรอีกคนก็มักจะใจอ่อนให้เขาเสมอ
“ทำให้หน่อยสิ” เเต่ดูเหมือนครั้งนี้คุณเจ้านายที่มีสถานะเเฟนจะเคืองเขาจริงๆ จินยองผลิกตัวกลับมาด้านบนก่อนจะฝังส่วนเชื่อมต่อเข้ากับเเท่งร้อน
“อ้ะ อื้อ อ้ะ อะ” อี้เอินครางฮืออย่างพออกพอใจ จับเอวเขาควงเล่นราวกับกำลังบังคับเกมส์กด จินยองทำได้เเค่ร้องเสียงหวาน ก้มลงจูบปากอีกคนอย่างดูดดื่ม
rrrrrrrrr
“ฮัลโหล” เสียงริงโทนมือถือของอี้เอินดังขึ้น จินยองใบหน้าเห่อร้อนเมื่ออี้เอินกดรับเเละตอบรับเสียงปลายสาย
ไอ้หน้าด้านหน้าหนาหน้าไร้ยางอาย!
‘ไอ้อี้ อาทิตย์หน้าเรื่องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้กูมึงเตรียมสคริปต์เเล้วใช่ไหม’ เเจบอมเอ่ยถามเพื่อนรักถึงความเรียบร้อยเรื่องงานเเต่งของเขาที่อีกคนให้เกียจ(เกียจถูกเเล้วครับเพราะอี้เอินไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่)มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้
“อ้ะ...” จินยองที่หยุดขยับเพราะกลัวเสียงจะเล็ดลอดเข้าไปยังปลายทางอีกที่หนึ่งต้องครางท้วงเมื่ออี้เอินจับเอวเขาโยกเอง!
ไอ้บ้า!!!!
“อืม เตรียมเเล้ว มึงไม่ต้องห่วงน่า กูโปรพอ”
‘ให้เเน่เถอะมึง’
“อื้อ ห้ะ” จินยองไม่ได้ยินบทสนทนาเเต่ก็พอเดาได้ว่าปลายสายคือเเจบอม ใบหน้าหวานเห่อร้อนทันที อี้เอินจับเอวเขาโยกไปมาตามใจชอบ
เเล้วจินยองก็ไม่มีเเรงจะต้านด้วยสิ
“เออเเน่อยู่เเล้ว เเค่นี้นะ”
‘เอาเเต่เช้าเลยนะสัด มึงนี่จริงๆเลย ยังไงก็อย่าหักโหมจนเอวเคล็ดเหมือนคราวที่เเล้วอะ กูล่ะสงสารจินยองจริงๆ’
“พูดมาก”
“อื้อ อื้อ” คนหน้าหนากัดยอดอกเขาเบาๆหลายครั้ง คนโดนกระทำเสียวจนเผลอร้องออกมา
ไอบ้าอี้เอิน ไอบ้า!!!!!
‘เออไม่พูดเเล้ว อย่าทำเพื่อนเจ้าสาวกูจนมาร่วมงานไม่ไหวเเล้วกัน บายล่ะ’
งานจัดตั้งอาทิตย์หน้า นี่เจบีคิดว่าเขาเป็นตัวอะไร ถึงจะได้จัดจินยองจนเดินไม่ไหวเป็นอาทิตย์??
อืมมมม
เเต่เดินไม่ไหวเป็นอาทิตย์ก็เป็นความคิดที่ไม่เลว
คนน่ารักจะได้นอนอยู่เเต่ที่บ้านไม่ต้องให้เเจ็คสันมาหาเศษหาเลยกับเเฟนเขาได้อีก!!!
“สนุกมากไหมครับ” คนน่ารักตีอกเขาด้วยเเรงที่อี้เอินอยากจะถามกลับไปว่านี่ได้กินข้าวมั่งหรือเปล่า ทำไมเเรงเหมือนมดเเบบนี้
เเต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามเพราะรู้ดีเเก่ใจว่าจินยองน่ะเเรงเยอะเเค่ไหน
“ก็สนุกนะ” อี้เอินตอบพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“อื้อ คุณ อื้อ อี้” อีกฝ่ายขยับผลิกให้จินยองนอนอยู่ใต้ร่างทั้งที่ยังส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ทำเอาร่างบางครางไม่เป็นภาษา
ไม่รู้ครางเรียกชื่อเขาหรือครางออกมาเฉยๆกันเเน่
เเต่เเบบนี้เขาก็ชอบ ตื่นเต้นดี เร้าใจด้วย
“เดี๋ยวเราค่อยออกไปตอนกินข้าวเย็นเเล้วกันเนอะ”
“อื้อ อ้ะ”
จินยองขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้ตอบตกลง
ใครใช้ให้อีกคนขยับเข้ามาตอนนั้นกันเล่า!!!
